Beeldhouwwerk “Madrid” in Portugees marmer.

Het ontwerp

Sinds enkele weken, eigenlijk maanden, ben ik aan het werk aan een, voor mij, tot nu toe, grootste en uitdagendste project. Natuurlijk heb ik eerdere uitdagingen gekend waar ik toen behoorlijk tegenop keek. Maar die waren niet te vergelijken met dit project. Waar ik momenteel aan werk is voor mij een uniek werkstuk. Het vraagt van mij een extra hoeveelheid energie en doorzettingsvermogen. Daarnaast geeft het mij een enorm fijn gevoel, dat ik maanden achtereen aan dit werk mag en kan werken en mijn eigen visie omtrent een beeldhouwwerk in mijn eigen stijl mag weergeven. De grenzen die ik daarin voor mezelf aangeef zijn voor mij onbekende terreinen die telkens weer ontdekt moeten worden. Ik kan me eigenlijk ook niet voorstellen welke grens ik na deze moet en kan opzoeken, toch dient zich telkens weer een nieuwe uitdaging aan. Maar eerst deze uitdaging maar eens afronden. Na een kleine 7 weken onafgebroken te hebben gewerkt aan dit blok portugees marmer kom ik verschillende momenten tegen die mij opbreken, soms fysiek en soms psychisch. Af en toe houden mijn armen ermee op en voel ik mij gedwongen om rust in te lassen om mijn armen niet te overbelasten. Daarnaast voelt het steeds meer aan alsof ik niet opschiet, dat vind ik erg moeilijk, zeker wanneer je een periode hebt dat je armen niet meewerken en er ook nog eens machines kapot gaan. Dan zakt de moed mij soms in de schoenen; In mijn hoofd heb ik het beeldhouwwerk wel voor ogen dat ik wil maken. Ik zie het al helemaal voor me, tot in de kleinste details. Maar er moet nog zoveel worden gedaan. Hier moet nog veel weg en daar en daar en daar! Die momenten vind ik het moeilijkst.  Vaak kom ik dit soort momenten tegen wanneer ik een sculptuur maak, zeker wanneer dit de wat grotere zijn. Meestal weet ik dat die momenten komen en kan ik ze makkelijk omzeilen omdat ik weet dat het maar momenten zijn en ze snel weer verdwijnen. Daarnaast komt natuurlijk het technische aspect om de hoek kijken. Elke keer leer ik weer hoe ik bepaalde dingen het beste kan oppakken. Breuklijnen bijvoorbeeld, dit zijn ook van die nare gevallen, maar daar krijg je vanzelf mee te maken wanneer je een blok van dit formaat gaat bewerken. Toch moet ik zeggen dat tot nu toe dit aspect voorspoedig verloopt. Er zit wel een breuklijn in, maar dezze heb ik goed weten te omzeilen.

Een breuklijn

De ca. 7 gewerkte weken zijn eigenlijk alleen besteedt aan het ‘ruimen’ van overtollige grote stukken marmer. Natuurlijk zijn alle stukken marmer die weg moeten worden gehakt overtollig, maar ik bedoel de grote hoeken, om dichter bij de vorm te komen. Dit heeft mij al die weken gekost, eentonig werk waarin voor mij de uitdaging lag in de grote hoeveelheid die ik moest weghakken. Verstand op nul zou je kunnen zeggen. Maar dat is eigenlijk niet helemaal waar, want juist op dit soort momenten, dit soort dagen moet ik eigenlijk zeggen, is er juist de gelegenheid om goed na te kunnen denken. Je kunt dus eigenlijk wel zeggen dat ik de afgelopen 7 weken behoorlijk wat heb ontworpen en bedacht. Zelf vind ik het prettig om dit ‘eentoninge’ werk, waarin een bepaald ritme zit, te doen omdat juist door dat ritme je in een soort trance geraakt waardoor je zo lekker kan denken. Van alles komt er boven, van ontwerpen tot allerlei soorten levens visies. Zelf denk ik dat wanneer ik dit niet doe ik ook geen stap verder kom, niet met mijn werk, maar ook niet in het leven. Soms is iets zo simpel om te begrijpen, maar zo moeilijk te doorgronden. Tijdens het ritmische gehak valt vaak alles op zijn plek en blijkt de waarheid zijn eigen leven te leiden waarbij de moeilijk te doorgronden feiten ineens heel simpel blijken. Zo zie je maar weer waar je allemaal toe komt wanneer je met een beeld over Madrid bezig bent……… 🙂

De Toreador

Het verhaal achter deze sculptuur is naar mijn idee ook een mooie vertelling. Een vertelling die ver terug in de geschiedenis duikt, maar ook de tegenwoordige tijd aanraakt. Het gaat onder andere over stierenvechten. In dat aspect ligt de reden verscholen dat ik gebruik maak van Portugees Marmer. Die reden is terug te leiden naar de voor Spanje meest bekende bezigheid; het stierenvechten. Dit gebeurt nog steeds veelvuldig in Spanje, maar men is bezig om deze gruwelijke activiteit een halt toe te roepen. Sinds 1 januari 2012 mogen er al geen gevechten meer plaatsvinden in de regio Catalonië. Dit is dus al een goed begin. Portugal daarentegen heeft al lange tijd een verbod ingesteld; er mogen wel gevechten plaatsvinden, maar de stier mag niet worden gedood of gemarteld! Daarin hebben zij al lange tijd een behoorlijk streepje voor op de Spanjaarden die de stieren doden bij elk gevecht. Met het gebruik van Portugees marmer wil ik mijn waardering laten blijken voor het respect dat zij tonen voor de dieren en tevens een disrespect aan Spanje vanwege hun niet humane gedrag jegens deze levende wezens. In het ontwerp van deze sculptuur laat ik een herkenningspunt met betrekking tot het stierenvechten onderin de sculptuur terugkomen. Niet om deze gevechten in stand te houden, maar juist om ons bewust te laten worden van deze vernedering van de stieren. Wanneer men kijkt naar de Torero of zoals wij het zeggen Toreador denkt men aan een grote, stoere, sierlijke man met een Muleta (grote rode deken). Deze sierlijkheid wil ik in deze sculptuur terug laten komen in een abstracte vloeiende vorm die ontstaat vanuit een strakke rechte lijn die de harde kant het gebeuren laat zien.

De spaanse danseres

Niet alleen de stoere stierenvechter is sierlijk en gracieus, maar ook de dansers en danseressen die men in Spanje kent. Deze sculptuur dient bovenal sierlijk en vloeiend te zijn, net als de dansers en danseressen in Madrid dit zijn.

Klok op de Puerta del Sol

Als 3e verwijzing naar nog een mooie herkenning van Spanje en dan met name Madrid, kom ik al gauw op de architectuur en de vele tradities terecht. Wat heel bekend is, is de klok tijdens het vieren van oudejaarsnacht op het centrale plein in Madrid, de “Puerta del Sol”. Deze komt vaak tijdens de laatste klokslagen van het jaar op TV, zodat de laatste seconden van het afgelopen jaar in Spanje is waar te nemen. Traditiegetrouw worden tijdens de laatste 12 slagen van het oude jaar bij elke klokslag één druif gegeten. Er wordt gezegd dat deze traditie geluk brengt in het nieuwe jaar. Juist deze traditie wil ik naar de Hoofdstedenbuurt in Vlaardingen brengen om onze gedachte, tijdens het bekijken van deze sculptuur, hierop te laten richten. In de sculptuur ziet men dan ook middenin de 12 druiven weergegeven. Op de schets niet zichtbaar, omdat de druiven aan de achterzijde middenin wordt uitgehouwen.

De golven die de sculptuur bevat staan symbolisch voor de herkomst van de naam Madrid. De naam is namelijk ontstaan doordat de Moren in de 9^e eeuw de baas waren in dit gebied. Zij hebben destijds een klein paleis gebouwd langs de rivier “Manzares” die zij “Al-Majrit” noemde, wat waterbron betekent. De huidige naam Madrid stamt af van deze plek en deze Arabische term. Juist deze afkomst vanuit het Arabische vind ik toepasselijk omdat in de Hoofdstedenbuurt een gemêleerd en sociaal leven plaatsvindt (De Hoofdstedenbuurt in Vlaardingen is de locatie waar dit beeld komt te staan).

In het kort wil ik met dit beeld het onderstaande vertellen:

Omdat water een 1^e levensbehoefte is, dansen ons vreugde brengt, stierenvechten voor vertier zorgt en de druiven ons voeding en geluk geeft (hetzij in de fysieke zin als in de psychische zin van het woord) zijn ze alle vier van grote symbolische waarde. Om deze reden wilde ik deze 4 symbolieken een plek geven in de bijgaande sculptuur om ons hierover na te laten denken. 

Met dit gehele verhaal in combinatie met de te maken sculptuur heb ik mezelf een behoorlijke uitdaging gesteld waar ik iedere dag weer van kan genieten. Natuurlijk zijn daar de momenten waarop ik het moeilijk te overzien vind van wat er nog allemaal moet gebeuren, maar het is en blijft een passie en een streven naar de perfecte vorm in combinatie met het juiste verhaal.

Waar ik ook veel inspiratie en energie vandaan haal zijn de regelmatige bezoekjes van mensen die ik eigenlijk helemaal niet ken, maar die mijn werk bewonderen en graag eens in mijn werkplaats willen kijken. Dit soort bezoekjes storen wel, maar dit zijn welkome storingen die mij in staat stellen mijn bovenomschreven gedachtengangen te ventileren en weer even terug op ‘aarde’ te komen…. 🙂 En wanneer zij er niet zijn, dan herrinnert mijn knorrende maag mij wel aan het feit dat ik toch echt hier bezig ben en goed voor mijn lichaam moet zorgen.

De herkomst van de steen:

De groeve

Dit prachtige stuk portugees marmer van een een kleine 10.000 kg komt natuurlijk uit portugal. ik heb daar een contact met een steengroeve vlakbij Pedreiras waaruit ik dit materiaal betrek. De kleuren van de steen zijn werkelijk verbluffend mooi. Velerlei kleuren zijn aanwezig, zelfs groen is veel te vinden in de steen, maar ook paars, zwart, grijs, wit en roze zijn aanwezig. Zeker wanneer ik deze sculptuur ga polijsten zal dit een genot zijn om de inwendige kleuren te herontdekken. Eind 2012 heb ik deze steen gekocht  in de groeve en hem op transport gezet naar Nederland. Elke keer vind ik het weer spannend wanneer er een dergelijk blok wordt geleverd. Gaat alles goed tijdens het plaatsen? en kan het allemaal wel zoals ik het heb bedacht? Eigenlijk komt het altijd allemaal wel weer goed en kan ik vol goede moed aan het project beginnen.

Onderstaand even een klein overzicht van begin tot vandaag 10-5-2013 en een slideshow van het transport :

Deze slideshow vereist JavaScript.

Het ontwerp

De groeve

Het blok bij aankomst

De eerste hoek verwijderen

Hier is de breuklijn duidelijk te zien

Prachtig dat Portugees marmer, toch wel mijn favoriet

Het electrische gereedschap

De beitels voor het grove werk

10-5-2013

Advertentie

Monumentaal beeldhouwwerk voor de Hoofdstedenbuurt

Nog 2 weken voor finishing.

In deze blog de laatste update voor dit project in de Hoofdstedenbuurt.

Deze opdracht voor de ‘Woningcoöperatie Waterweg Wonen’ is redelijk vlot en volgens planning verlopen. De 10.000 kg wegende steen is in ieder geval niet meer zo zwaar. Naar schatting weegt hij momenteel nog een kleine 7.000 kg. De afwerking waar ik momenteel mee bezig ben vergt behoorlijk wat geduld. Op dit moment ben ik ongeveer 2 weken bezig geweest om de details handmatig in de sculptuur aan te brengen. (de beitels liggen nog onderop de sculptuur) Bijvoorbeeld de poort; deze moest oud lijken alsof deze stamde uit de 9e eeuw. Dit was even uit proberen hoe ik dit effect het best kon bereiken. Bleek achteraf dus dat de minst arbeidsintensieve manier het meest effectief was. Maar toen moest de toren nog worden bewerkt met allerlei raampjes, stijlen en poortjes. Tot nu toe gaat het heel aardig, elke dag doe ik er een paar en ik moet zeggen, de dagen vliegen om. het is best heel erg leuk om dit op deze realistische manier uit te houwen. Maar toch blijft mijn voorkeur uitgaan naar wat meer abstracter werk, daar kan je toch wat meer je gevoel dat op het moment dat je aan het werk bent in kwijt. Het is wat vrijer, wat losser. Bij een realistische sculptuur ben je zo gebonden, dat is bij een abstracte sculptuur veel minder waardoor ik meer vanuit mijn gevoel kan werken. Dat brengt dan ook weer met zich mee dat de dagen nog sneller gaan dan dat ze nu al doen.

Wanneer ik nu kijk naar het (bijna) eindresultaat, kan ik toch zeggen dat ik redelijk tevreden ben. Nog niet helemaal, maar ik moet eerst nog de laatste 2 weken in om de sculptuur geheel af te werken. Ben erg benieuwd hoe ik me dan voel t.o.v. het eindresultaat. Bij elk beeldhouwwerk ben ik namelijk erg nerveus voordat ik ga beginnen en bij dit soort grote projecten ben ik het ook tijdens het naderen van het eindresultaat. Ik kan dus bijna niet wachten om te mogen beginnen en nu kan ik ook haast niet wachten totdat het gereed is. Ik wil nu zo graag zien hoe het eruit ziet wanneer alles is uitgehouwen. Met name de klok, erg benieuwd hoe het geheel er dan uit zal zien.

De tijd die erop komt te staan heeft te maken met de 0-meridiaan die door de wijk Greenwich in Londen loopt. Wanneer je de locatie Vlaardingen – Greenwich t.o.v. de 0-meridiaan neemt en er dan 1 uur bij optelt komt je op de tijd weergave van 15.05 uur terecht. Daar zal ik mij dus komende week mee bezig gaan houden om dit precieze werkje uit te gaan houwen. Na die week nog de punt van de toren met zijn verschillende dakraampjes erin uithouwen en hier en daar wat verfijning aanbrengen en dan moet het volgens mij gereed zijn.

Polijsten is bij deze sculptuur niet van toepassing. De bedoeling is dat het een soort van relikwie lijkt. Dit is tevens de reden dat het blok scheef komt te staan. nu ik het beeld niet polijst zal het sneller gaan verweren en naar ik hoop zal er ook wat alg groei of mos op de sculptuur te voorschijn komen. Dit maakt het geheel naar mijn idee alleen maar af. Mede om deze reden heb ik voor deze steensoort gekozen. Ondanks dat het een kalk-zandsteen achtige steen is (dolomiet) is hij nog best wel hard in zijn soort en niet makkelijk om te bewerken, maar het is een vrij poreuze steen waar makkelijk alg groei op ontstaat en dat past nu juist weer zo goed bij het achterliggende verhaal.

Wanneer iemand eens wil komen kijken naar het eindresultaat alvorens de sculptuur geplaatst gaat worden, dan kan dat tijdens de open dag die op zaterdag 1 juni 2013 zal zijn. Natuurlijk is iedereen ook tussendoor welkom, maar dan wel op afspraak zodat ik mijn dagen een beetje goed kan inplannen en ik lekker kan doorwerken. Want wanneer deze monumentale sculptuur gereed is, dan staat het volgende blok van een slordige 10.000 kg alweer te wachten. Dit is overigens een prachtig Portugees marmeren blok die op dit moment steeds naar me staat te lonken. Ook daarop kan ik moeilijk wachten om mee te beginnen….:-) Dus jullie zien ik ben momenteel nogal ongeduldig en een beetje gespannen omdat ik, en het einde van deze enorme sculptuur nader, en ik aan het begin van weer een nieuwe sta.

Oh ja, afgelopen week zijn er ook nog opnames gemaakt voor een TV programma genaamd ‘Gelderse Koppen’. Voor degene die mij even aan het werk willen zien en het interview willen bekijken; zaterdag 2 maart 2013 wordt het uitgezonden op TV Gelderland …:-)

Voor verdere info omtrent de informatie die Waterweg Wonen opgeeft zie hier de link.

De open dag op 1 juni 2013 is van 10.00 – 17.00 uur, Domstraat 20a te Holkerveen – info@jck.nu.

Detail foto van de sculptuur aan de Londenlaan

Stenen sculptuur voor de opdracht van Waterweg Wonen in Vlaardingen

De basis

De steen die ik voor deze sculptuur gebruik is afkomstig uit Oostenrijk en is een Diabas. Het heeft een grijs-groene kleur en wordt ook wel Doleriet genoemd, een harde steensoort (stollingsgesteenste) uit de categorie Basalt. Het werken in deze steen is prettig ook al is de steen erg taai. Wat wel belangrijk is is dat je jezelf goed beschermt en geen stof inhaleert. De stof is namelijk giftig bij inademing ervan.

Op het moment dat ik dit schrijf ben ik al in een vergevorderd stadium in het vervaardigen van deze sculptuur. Het moet een abstracte sculptuur worden die op een kleine sokkel bijna rechtstreek in het gras wordt geplaatst. Tijdens het vervaardigen ben ik vrij snel gegaan, ik was erg enthousiast m.b.t. het ontwerp. En zo werkt dit meestal bij mij, ik moet er zin in hebben om het te maken, want dan gaat het het beste en vaak ook het snelst. Zelf vind ik het een mooi ontwerp en het verhaal achter de sculptuur spreekt mij ook aan. De combinatie van deze 2 is wat mij betreft het meest aantrekkelijke in een sculptuur. Het verhaal achter de sculptuur, de zgn. 4e dimensie past natuurlijk erg goed in de gedachte van het Multi-dimensionalisme. Via deze manier, met de gedachtengang van het Multi-Dimensionalisme, probeer ik al mijn beelden te ontwerpen en vorm te geven. Zo kan ik tijdens het maken ervan mijn gedachte een richting insturen die een relatie heeft met het ontwerp en dit uitdiepen om een nog diepere waarheid aan te boren die voor mij een werkelijkheid kan worden wanneer het is gebaseerd op feiten en- of gebeurtenissen. Natuurlijk vereist dit wel een grondige voorstudie van het onderwerp en locatie.

Deze sculptuur komt aan de Wenenlaan, hoek Parijslaan te staan en gaat zoals wellicht verwacht over Wenen, maar ook over Parijs.

Ik wil in deze sculptuur verschillende bekende herkenningspunten van vooral Wenen terug laten komen in een abstract  vormgegeven sculptuur met een grote van ca. 2 meter hoog. De sculptuur komt direct op de grond (met een kleine sokkel) in het gras te staan zodat de bezoeker op ooghoogte zich geïdentificeerd kan voelen met de sculptuur en zijn verhaal wat als volgt verteld kan worden:

De oorlogen:

Wanneer je wat dieper in de geschiedenis van Wenen duikt, dan zie je er al snel een paar belangrijke details uit schieten zoals onder andere de vele verschillende oorlogen en revoluties. Waaronder de grootste en laatst gewonnen veldslag van Napoleon, “De Wagram” in 1809. En de “Kristalnacht” in 1938 waarbij bijna alle synagogen in Wenen werden vernietigd.

Terugdenkend aan Napoleon; de sculptuur is bedacht om op de locatie, naast de Parijslaan, tegenover de Wenen flat te worden geplaatst. De link tussen Parijs en Wenen is juist deze grootste Veldslag die tussen deze 2 volkeren plaatsvond. Een verwijzing hiernaar is te vinden in Parijs zelf, hier zijn de “Avenue de Wagram”, “Place de Wagram” en het metrostation “Wagram” naar deze veldslag vernoemd.

Terugkomend op de oorlogen in het algemeen die Wenen heeft meegemaakt, heb ik links op de schets in een uitstekend deel een mooie organisch gevormd einde aan de sculptuur bedacht die ons aan een “lans” of “speer” moet laten denken.

Muziek:

Maar naar mijn beleving is het vooral de muziek die de boventoon voert in Wenen en dus ook in deze sculptuur. Denk hierbij alleen maar eens aan de componisten Mozart, Beethoven, Strauss enzovoort, zij hebben hier gewoond en gewerkt.

De opening in deze sculptuur is al bijna afgerond hier.

Herkenningspunten in de sculptuur zijn de vorm van de Harp, maar ook de krullen die doen denken aan de pijpen krullen die men destijds als pruik droeg. De harp-vorm loopt vanuit de speerpunt vloeiend door in deze zogenaamde krullen, maar doen tevens denken aan orgelpijlen die destijds veelvuldig werden gebruikt, ook vanwege geloofsovertuigingen. Beide aspecten zijn in de sculptuur terug te vinden. Daarnaast is er ook nog een soort van muzieknoot te herkennen in de krul bovenop de “orgelpijpen”.

De speerpunt is al duidelijk zichtbaar.

De gehele compositie van deze sculptuur vormt gezamenlijk een harmonieus geheel wat ons moet doen nadenken en stilstaan, dat tijdens  en na een oorlog, in vrede toch een harmonie moet kunnen worden samengesteld tussen de vele volkeren die hier in Europa leven.

Met name de laatste alinea van de uitleg behorend bij deze sculptuur vind ik heel belangrijk. Wat ik probeer te bereiken met mijn werken is dat mensen erover gaan nadenken. De eerste aanzet wordt gegeven door het verhaal die ik erbij heb beleefd en nog steeds beleef, de rest is aan hen. Die gedachte en- of overdenking, van degene die dit lezen en zien, brengt hopelijk een bewustwording met zich mee die bewerkstelligd dat er een diepere waarheid wordt bereikt waar we naar op zoek zijn. Tenminste waar ik naar op zoek ben en waarschijnlijk vele met mij.

De laatste, onderstaande foto, is van hoever ik momenteel ben met deze sculptuur, die ik hier en daar nog moet afwerken om het daarna  gedeeltelijk te polijsten.

Je kunt de foto’s van het gehele proces zien, maar ook volgen via mijn Facebook Fanpage

Voor informatie kunt u met mij contact opnemen via: info@jck.nu

Kunstopdracht Openbare ruimte van Waterweg Wonen

Enkele weken geleden ben ik begonnen met het beeldhouwen in dit enorme rotsblok, een Anröchter steen uit het zuiden van Duitsland. Het hakken in deze steen gaat super, het is niet een erg harde steen maar is wel taai. Het is dan ook behoorlijk hard werken voordat er een stuk weg gehakt is. In deze eerste weken heb ik ook nog een paar andere opdrachten tussendoor moeten maken wat eigenlijk vervelend was, maar toch ook weer een welkome afwisseling. Juist het begin van een dergelijk grote sculptuur is niet erg motiverend, tenminste niet voor mij. Er moeten namelijk grote stukken “domweg” worden uitgehouwen, verstand op nul kan je wel zeggen. Maar juist in dat soort momenten wanneer het verstand op nul kan, dan raak je in een soort van trance waardoor je dieper in je gevoel kan kijken en dit ook kan laten spreken. Dit zie je ook wel weer terug in de sculptuur omdat je in dat moment het hele verhaal weer opnieuw beleefd. Ook gebeurt het mij vaak dat ik op die momenten mooie ideeën binnenkrijg voor andere opdrachten en/of projecten.

Uitleg aan het geven over het hoe en waarom aan geïnteresseerden.

Maar nu, na enkele weken komt er toch wel schot in de sculptuur. Gisteren (11-12-2012) had ik wel even een moment waarin ik dacht ppfffff…….. dit moet nog weg en dat moet nog weg, dit dus een week, dat nog een week en dan kan ik pas gaan vormgeven. En dat vind ik nu juist zo leuk om te doen, het daadwerkelijke vormgeven ….. 🙂

Dit was de steen voordat ik ermee begon. 3.50 mtr hoog

Aankomende weken ben ik nog wel bezig met het weghakken van overtollig materiaal. Tussendoor hoop ik zo af en toe wel wat aan de vormgeving zelf te kunnen doen. Waarschijnlijk kan ik dit ook niet laten en zal dit ook wel gebeuren waarna ik later weer moet besluiten het weer weg te halen omdat het bijvoorbeeld nog dieper moet komen te liggen. Dat is iets dat ik volgens mij nooit leer, mezelf beheersen om de de details te vroeg erin aan te brengen. Maar ja, ik doe er niemand kwaad mee behalve mezelf dan 🙂

Zo moet het worden.

De toren, oftewel de Big Ben moet nog verder uitgediepd worden alvorens ik gedetailleerd te werk kan gaan. Ik kan niet wachten! Vandaag trouwens nog even een foto genomen voor deze blog om de tussenstand door te geven. Op de foto’s kan je zien hoe het was, hoe het moet worden en hoever het nu is. Toch stiekem al een paar kleine details toegevoegd, zoals de stenen in de voorste boog. De 2e boog daar net achter heb ik al gedeeltelijk uitgehouwen en de 3e wil ik ook nog gedeeltelijk doen. Ook al staat dit niet op de schets maar ik denk toch dat dit het geheel mooi af zal maken.

Wanneer je de complete uitleg wilt lezen klik dan hier

Voor meer informatie kunt u mij altijd mailen – info@jck.nu of kijk op mijn website www.jck.nu

Dit is de tussenstand op 12-12-2012

10.000 kilo wegende steen die moet worden omgetoverd tot een kunstwerk

De steen die is uitgezocht in de steengroeve in Zuid Duitsland is reeds in mijn werkplaats bezorgd. Dit is overigens makkelijker geschreven dan dat het ook daadwerkelijk was, helemaal toen bleek dat ik de steen rechtop wilde hebben staan. Na vele pogingen om dit te realiseren en helemaal toen de banden knapten gaf de chauffeur het op.

Dit was toch echt een klus voor iemand met een zwaardere machine. Het van de wagen tillen ging nog net, maar zodra het gehele gewicht vanuit 1 plek getild moest worden, tja dat ging niet lukken.

Dan toch maar een zwaardere kraan geregeld om deze enorme steen in mijn werkplaats op zijn plek te krijgen. Hij moet ook rechtop staan omdat het ontwerp zodanig is gemaakt. Liggend is voor mij geen optie. De zwaardere kraan kwam een tijdje later dan gepland maar sinds vorige week (eind Juni) staat de steen dan toch op zijn plek. Het was wel even passen en meten, want ook met de zwaardere kraan was dit toch geen makkelijke klus. En ook nog riskant, want mochten de banden losslippen dan is er geen houden aan. Als 10.000 kg. valt, dan valt het toch echt en met een behoorlijke dreun zal het de vloer versplinteren. maar gelukkig is alles goed gegaan en stond de steen na een klein uurtje waar hij moest staan.

Nu was het alleen nog maar een kwestie van een steiger er omheen bouwen en ik kan gaan hakken. Dat klinkt leuk, maar ik was al begonnen met een andere sculptuur die ook voor Waterweg Wonen in bestelling is en daarnaast ben ik ook nog bezig met een groot marmeren blok van 3.000 kg. die ik moet omtoveren in een monument. Al met al dus erg veel te doen en ditmaal bijna alles in steen. Over de houten sculpturen heb ik het nu nog maar niet gehad. Maar ook die staan in bestelling en zal ik ergens tussendoor moeten zien te maken.

Gelukkig is mijn werkwijze zodanig dat ik altijd meerdere projecten naast elkaar heb lopen zodat ik kan wisselen in mijn werkzaamheden. Dit zal ik dus ook nu gaan doen. Morgen 6-7-2012 ga ik weer een dagje aan sculptuur III werken zodat ik ook met de opdrachten van Waterweg Wonen, t.b.v. de beeldenroute in Vlaardingen vooruitgang boek.

Steen uitgezocht in de Steengroeve voor de sculptuur van Waterweg Wonen

Afgelopen week ben ik samen met collega beeldhouwer Wouter Bouwman naar een steengroeve afgereisd in Duitsland. Mijn doel was om een mooi groot rotsblok in een harder soort kalk/zandsteen te bemachtigen en dan met name zocht ik een “Dolomiet”soort. Hiervoor hoefde ik gelukkig niet zo heel erg ver te reizen, want de steengroeve ligt op een afstand van een kleine 300 km van mijn woonplaats nijkerkerveen. De steengroeve ligt in Anröchte, ongeveer 100 km voorbij Dortmund.

Bij aankomst op het kantoor werden wij vriendelijk ontvangen met een heerlijk kopje koffie. Nadat we even waren bijgekomen van de toch nog lange reis (file bij Oberhausen), kregen wij een rondleiding van de directeur zelf. Een erg vriendelijke man die alles wilde vertellen wat er maar te vertellen viel. Hoe druk hij ook was, hij nam alle tijd voor ons.

Eerst hebben wij even rondgekeken op het terrein waar alle stenen werden opgeslagen om te kijken of hier iets bruikbaars was te vinden, doch alle enorme blokken waren voor mij eigenlijk te klein. Leuke wetenswaardigheid is dat 1 blok daar ongeveer 20.000 kg. weegt. Zo zwaar wordt die van mij niet, maar ik was op zoek naar een iets langer blok die meer dan 3 meter was. Hier was er maar 1 van. 3.40 meter, een prachtige steen, met een mooie verhouding.

Erg onder de indruk was ik overigens van de grote van de heftrucks die daar af en aan reden, (zie afbeelding). Deze trucks tilden met gemak 20.000 kg. en brachten de blokken naar de zaagmachine waar deze in plakken werd gezaagd van ongeveer 4-5 cm dikte.

De zaagmachine die ze gebruikte was nog groter dan ik had verwacht. Met deze machine kan ik natuurlijk direct, de ietwat schuine onderzijde die hoort bij de 1e sculptuur voor in Vlaardingen, laten afzagen. Iets wat mij wellicht meer dan een paar dagen aan arbeid zou hebben gekost, gebeurt hier in minder dan een uur (schat ik). 

De blokken steen die overigens op het terrein lagen waren allemaal afkomstig uit de groeve, maar uit een productie periode van vorig jaar. In de wintermaanden wordt er geen steen gewonnen en loopt de groeve vol met water. De stenen die hier liggen zijn dus voorraden van vorige jaren.

Hierbij lag dus maar 1 steen met een lengte van 3.40, de rest was allemaal 3 meter of kleiner. Dit had te maken met de machine die de blokken uithouwd in de groeve, deze kan maar 3 meter afbreken en niet groter. Een enkele keer gebeurde het weleens dat er een blok werd gewonnen die langer was, dit kwam doordat er dan een natuurlijke breuklijn net langsliep en de steen dus iets langer afbrak.

Na redelijke tijd te hebben doorgebracht tussen al die fantastische stenen waar ons, (mijn collega beeldhouwer, die ook graag eens naar een steengroeve wilde en ik) hart sneller van deed kloppen stelde Herr Director voor om naar de groeve te rijden. We stapten in zijn mercedes (500 SEL), wat een prachtige auto zeg! en we reden met 5 minuten naar de stoffige groeve. Het prachtige weer had ik meegenomen uit Nederland en werd nog eens versterkt door het dal waarin de groeve lag, windstil en een adembenemende rust.

Lopende in de groeve zelf was het een oase van rust met een prachtig helder meer waar ’s zomers zou gaan worden gedolven. De blokken steen die her en der verspreid lagen deden mij denken aan een ver verleden. Een soort prehistorisch schouwspel die abrubt is gestopt door het invallen van de winter. De fossielen die in de schors van vele stenen zijn te ontdekken versterken dit gevoel nog eens. Al met al geeft mij dit een goed gevoel met betrekking tot het idee dat ik met deze sculptuur (Schets I van de uitleg in mijn vorige bericht)) wil uitdragen in een relatie tot het Kasteel Holy die in de 1240 werd gebouwd in Vlaardingen.

De steen die ik reeds in bestelling heb staan zal ongeveer over een 2 maanden worden geleverd en in mijn werkplaats worden geplaatst zodat ik er een steiger omheen kan bouwen en hiermee aan de slag kan gaan. Onderstaand nog enkele foto impressies van mijn bezoek aldaar.

Klikt u op de afbeelding om een grote plaatje te bekijken.

Uitleg en ontwerp van de te maken Beeldenroute in Vlaardingen in opdracht van “Waterweg Wonen”

Deze week de opdracht ontvangen van “Waterweg Wonen” om in de Hoofdstedenbuurt te Vlaardingen een Beeldenroute te vervaardigen. De beeldenroute zal een vertelling doen over de geschiedenis van de wijk en diens achtergrond.

U kunt via deze blog zijn bevindingen en vorderingen volgen. – Ook kunt u zich inschrijven voor zijn nieuwsbrief, mail dan naar info@jck.nu – met als onderwerp inschrijven nieuwsbrief..

• Voor de presentatie van het ontwerp klikt u hier
• Uitleg Sculptuur I
• Uitleg Sculptuur II
• Uitleg Sculptuur III